Zbiorniki na sprężone powietrze są nieodłącznym elementem przemysłu energetycznego, motoryzacyjnego czy budowlanego. Ich zadaniem jest magazynowanie sprężonego powietrza, które następnie może być wykorzystane do napędzania różnych urządzeń i maszyn. Aby zapewnić bezpieczeństwo pracy oraz wysoką jakość magazynowanego powietrza, zbiorniki te muszą spełniać szereg norm i wymagań technicznych. Poznajmy najważniejsze z nich.
Zbiorniki na sprężone powietrze podlegają licznym normom konstrukcyjnym, które mają na celu zapewnienie ich trwałości, szczelności oraz odporności na uszkodzenia mechaniczne czy korozję. W Polsce obowiązują przede wszystkim normy europejskie (EN) oraz polskie normy (PN), które regulują kwestie projektowania, wykonania, badania i eksploatacji zbiorników ciśnieniowych.
Jedną z kluczowych norm jest EN 13445, która dotyczy niepalnych zbiorników ciśnieniowych. Zawiera ona wymagania dotyczące materiałów, konstrukcji, spawania oraz badań nieniszczących. Norma PN-M 69009 z kolei określa zasady projektowania i obliczeń zbiorników ciśnieniowych, a PN-M 69008 – wymagania techniczne dla zbiorników wykonanych ze stali.
Wybór odpowiedniego materiału do budowy zbiornika ciśnieniowego na sprężone powietrze jest kluczowy dla jego trwałości i bezpieczeństwa. Stal jest najczęściej stosowanym materiałem ze względu na swoje właściwości mechaniczne oraz korzystny stosunek wytrzymałości do ciężaru. W zależności od warunków pracy zbiornika może być stosowana stal węglowa, niskostopowa lub wysokostopowa, a także nierdzewna i żaroodporna.
Spawanie jest jednym z kluczowych etapów produkcji zbiorników na sprężone powietrze, gdyż wpływa na ich szczelność oraz wytrzymałość mechaniczną. Normy EN 13445 oraz PN-M 69008 określają wymagania dotyczące procedur spawania, kwalifikacji spawaczy oraz badań nieniszczących. Połączenia spawane muszą być poddawane badaniom nieniszczącym, takim jak radiografia, ultradźwięki czy penetracja cieczą, aby wykryć ewentualne wady i nieprawidłowości.
